JOKO BODHO MENYANG
NGAYOGYAKARTA
“Joko…..Joko, wis
rampung aduse durung!”
“Durung Pakdhe,
lha…cepet-cepet ana apa tha Pakdhe?”. Saking Pakdhe Darsono wis wanyel karo
Joko Bodho, Pakdhe Darsono ora jawab pitakone Joko Bodho. Joko Bodho sing
tenang-tenang kawit mau ora ngerti maksude Pakdhene kok deweke dokokon
cepet-cepet aduse. Bubar adus Joko Bodho banjur nemoni Pakdhene sing
tenguk-tenguk ana ngemper omah lagi jagongan karo Pak Burhan.
“Ana apa tha Pakdhe,
kok sajake wong meh ketinggalan sepur wae tha Pakdhe?”. “Wo…alah…le..le..bocah
paling lelet dhewe. Ana…..apa…ana…apa kawit dek mau. Lha kowe ora ngerti tha
dina iki jarene arep menyang Malioboro tuku klambi anyar dienggo bagdan. Wis
tak tunggu malah lelete….Masyaallah….paringana sabar!”. “Wo….iyo…yo..Pakdhe
nuwun sewu aku lali tha Pakdhe!”. “Uwis gawe wong nunggu saiki njaluk duwit
sewu karepmu iku apa tha le..!!!!”. “Pakdhe niki pripun tha aku iku njuluk
pangapura boten nuwun duwit sewu!”. “Yo…wis…wis ayo padha mangkat silak
ketinggalan sepur mengko!”.
Joko Bodho karo
Pakdhene menyang stasiun Solo Balapan numpak sepur Paramex menyang stasiun sing
cedhak kara Malioboro. Saben wong mbayar 10000 lagi enthuk karcis lan bias
numpak sepur. Pakdhe Darsono ora duwe pilihan kudu mbayar karcise Joko Bodho
amarga deweke ora ngawa duit amarga dikesusukake Pakdhene. Bubar entuk karcis
Joko Bodho karo Pakdhene nungggu ana kursi. Ora ana sepuluh menit sepur sing
arep menyang Yogya teka. Mbanjur Jaka Bodho lan Pakdhene numpak neng sepur,
saking wakehe uwong Joko Bodho kara Pakdhene mlencar ana panggonan bedha.
Bubar enthuk panggonan
Pakdhe Darsono lagi eling yen dheweke kelangan Joko Bodho. Banjur dheweke
goleki Joko Bodho ana ing gerbong-gerbong sepur. Dheweke was-was yen Joko Bodho
didhuke ana ing dalan amarga ora duwe karcis sepur, amarga karcis sepure digawa
Pakdhene.
Bedha karo Jaka Bodho, dheweke
malah enak-enakan turu semenden ana jendelane sepur bubar enthuk panggonan sing
kepenak. Dheweke ora krasa yen dheweke pisah kara Pakdhene. Kernete wis njaluki
karcis sepur, nanging Jaka Bodho tetep wae turu malah nganggo ngorok. Kernet
sepur ngerti Joko Bodho durung mbayar, banjur nangekake Jaka Bodho. Jaka Bodho
kaget, “Ana apa iki? Lagi kepenak turu malah diganggu!, wis…ngaliha kana aku
arep turu maneh ngatuk, dhek wingi aku randha nganti bengi, aku isih ngantuk!”.
“Wo..alah….mas-mas…njenengan niku dereng mbayar , pundhi karcis sepure?”.
“Waduh………waduh… mas..mas karcise digawa kara Pak…dhe…..ku!” omonge Jaka Bodho
Karo nduding kursi sebelahe, nangging sing neng sebelahe ora pakdhene nangging
wong liya. “Pundhi mas Pakdhe jenengan, napa niki?”. “Mboten…mboten kula mboten
Pakdhene mas niki, kula niku Mahasiswa ajeng sekolah menyak Yogya!!!”. “Nuwun
sewu mas darakake njenengan niki Pakdhe kula?”. Raine Joka Bodho langsung abang
branang amarga kisinan, mbanjur kernet sepur njaluk maneh karci sepure menyang
Joko Bodho. Joko Bodho binggung piye carane mbayar karcis lha wong dheweke ora
ngawa duwit. Joko Bodho karo kernete padha sesumbar sing ora jelas, nganti
anggawe tontonane wong akeh.
Pakdhe Darsono ngerti
wong rame-rame ana apa, banjur ditekano ana apa tha?. Mbareng wis chedak
dheweke ngerti yen bocah gedhe duwur iku ponakane Joko Bodho. Mbanjur dheweke
nekani lan ngomong apa tha masalahe nganti polahe ponakane kuwi ngawe tontona
sak sepur. “Iki ana apa tha?”. “Allhamdullilah Pakdhe tasih urip tha?”. “Bocah
ora ngerti aturan, aku dikirane wis mati, yo..wis tak tinggal maneh wae!”.
“Ampun…ampun Pakdhe kula mboten ngomong niki maleh”. “Yo….wis ana apa iki padha
rame-rame neng kene?”. “Ngenten lho pakdhe kernet niki nyuwun karcis kalih
kula, lha kula khan mboten gadah karcisipun Pakdhe”. “Yo wis iki mas karcise
aku karo ponakanku”. “Nggih pak matur nuwun”.
Mung siji setengah jam
wae sepure wis tekan ana stasiun cedhak karo Malioboro. Joko Bodho karo
Pakdhene banjur mudhuk lan mlaku ara ana 500 meter wis teka ana Malioboro.
Teka Malioboro Joko
Bodho ndelok-ndelok klambi ana ing toko lan eperane toko akeh sing dodolan
klambi apik-apik. Joko Bodho kepincut karo klambi batik motif kembang dicampur
manuk merak warnane ijo rada biru. Dheweke mbajur ngamong Pakdhene yen dheweke
kepingin klambi kuwi.
“Pakdhe kula nuwun
klambi niku nggih”. “Yo wis ndang cepet dibungkus silak kesoren, kowe yo during
tuku kathok karo sepatu sandal dienggo solat id tho?”. “Inggih Pakdhe,
njenengan niku moten pelit-pelit sanget”. “Dadi aku kudu mbayari klambi,
kathok, karo sepatu sandalmu. Masyaallah… nuwun sabar ngadepi bocah koyo
ngene”. “Yo….iya..thak mbayari neng mengko tekan ngomah duwitku diganti ya?”.
“Inggih Pakdhe pasti niku”.
Bubar Joko Bodho
rampung blanja keperluane, mbanjur pakdhene ngajak mangan ana restoran padang.
Neng kono Joko Bodho mangan akeh banget saking kekeselen blanja menyang
Malioboro. Telung piring Jaka Bodho enthek mangan, Pakdhene mbatin rugi tenan
yen ngajak Joko Bodho lunga. Pakdhene ngumun blanja lan mangane Jaa Bodho wis
enthek wolungatusewu. Pakdhene kapok-kapok tenek aro arep ngajak lunga Joko
Bodho maneh. Pokokke kapok…kapok tenan, pantesan wae bapak ibune njenengi anake
Joko Bodho, lha uwonge koyo kebo sawah ngendulak-ngenduluk.
0 komentar:
Posting Komentar